Recenzja książki Katarzyny Dąbrowskiej pt. " Sukces Lidera - jak budować angażujące przywództwo część 1".

 Jakiś czas temu zostałem poproszony by przeczytać projekt poradnika dla menedżerów. Pani Katarzyna zrobiła to mimo ostrzeżeń, że będę szczery do bólu, bywam delikatny jak spadający 10 tonowy blok betonu i moja recenzja może zaboleć ego autora/autorski. I już co najmniej jedna osoba pożałowała swej prośby o recenzję. Brawo za odwagę dla Pani Katarzyny. Jako mól książkowy obydwie części poradnika przeczytałem, a potem wydałem wyrok i przesłałem szczere rady (mam nadzieję, że dobre).

 

Teraz po publikacji części pierwszej mogę opublikować recenzję. Nie wiem co prawda czy to wynik mojej opinii czy innych ale ostateczna wersja poradnika jest lepsza :-) No ale jedziemy z recenzją, według znanego i sprawdzonego szablonu.

Najpierw test śpiocha (a co to jest test śpiocha? Jak książka jest kiepsko napisana to mnie usypia. Jak jest dobrze napisana to mnie porywa do innego świata i tracę poczucie czasu. Test śpiocha nie świadczy o zawartości merytorycznej. Już jedna książka oblała test śpiocha a jest bardzo wartościowa merytorycznie - która? polecam poczytać inne recenzje). W tym teście książka dostaje zasłużone 4. 

Wstęp przydługi. Amerykańskie chwalenie się autora -  irytujące mnie nudy (jak będę chciał coś o nim wiedzieć to wejdę na Linkedln lub poszukam w wikipedii). Na szczęście potem jest treściwe mięso. Wiedza merytoryczna bez lania wody i ćwiczenia. A za opowiadania o sztormie na morzu należy się ocena celująca. Pani Katarzyno więcej tej klasy storytellingu.

O czym jest książka. To dobrze napisany skrypt dla Lidera. Autorka łączy bardzo zgrabnie storytelling, z enumaratywnym wyliczeniem najważniejszych rzeczy i praktycznymi ćwiczeniami itp. No dobra storytellingu powinno być więcej.

Widać, że autorka ma wiedzę i chce powiedzieć jak najwięcej na 115 stronach. Przez to mam wrażenie, że książka traci ciut na płynności. Wolałbym mniej informacji ale ciut lepiej dopracowaną opowieść.

Autorka, niestety przedstawia ideę a nie rzeczywistość większości firm. Ale już dawno kupiłem tą ideę, bo uważam, że ludzie są najważniejsi. Choć różnymi ludźmi w różnych podmiotach trzeba często różnie zarządzać. A lider/manager musi mieć różne narzędzia i umieć się nimi posługiwać - więc marchewka i kij zostaje - ale mam nadzieję że nie będę musiał ich używać. 

I tu się różnię od autorki bo ona by kij wyrzuciła i stosowała tylko marchewkę. No chyba że coś źle zrozumiałem.

 

Dla kogo ta książka? Dla obecnych lub przyszłych menedżerów lub liderów.

Czas na ocenę w szkolnej skali 1-6, książkę oceniam na mocne 4. Dałbym + ale projekt drugiego tomu był lepszy niż projekt pierwszego tomu i chcę sobie zostawić większe pole manewru przed jego oceną (o ile dostanę go do recenzji). No i kolejny raz nie ma 5. No ale na 5 to musi być arcydzieło ;-) Natomiast czy kiedyś przeczytam książkę, którą ocenię na 6?

Czy czytać?
CZYTAĆ 

To kawał porządnego poradnika dla menedżerów/liderów. Zwłaszcza początkujących.

Recenzja książki Marty Olesiak: "Poznaj przepis na siebie"

Ostatnio bywam proszony przez osoby na Linkedln, żebym przeczytał ich książki i napisał ich recenzję. Jako mól książkowy, nie potrafię sobie odmówić przyjemności by za darmo nie przeczytać kolejnej książki. Zawsze jednak ostrzegam by uważać o co się prosi. Bo moje recenzje są szczere do bólu, delikatne jak spadający 10 tonowy blok betonu i mogą zaboleć ego autora/autorski. I już co najmniej jedna osoba pożałowała swej prośby.

No ale jakoś odważni się znajdują. Marta Olesiak napisała książkę, przesłała do mnie i poprosiła o feedback i recenzję. Miałem frajdę przeczytać ją przed publikacją. Parę zmian zostało wprowadzonych w wyniku moich uwag. A dziś pora na recenzję.

Najpierw test śpiocha (a co to jest test śpiocha? Jak książka jest kiepsko napisana to mnie usypia. Jak jest dobrze napisana to mnie porywa do innego świata i tracę poczucie czasu. Test śpiocha nie świadczy o zawartości merytorycznej. Już jedna książka oblała test śpiocha a jest bardzo wartościowa merytorycznie - która? polecam poczytać inne recenzje). W tym teście książka dostaje mocno 4. Autorka może nie jest czarodziejką, która nas porywa w swój świat, ale nie usypia, pisze zgrabnie i interesująco. Z tego co wiem, to jej pierwsza książka i widzę potencjał. Marta pisz kolejne książki. Talent masz, a trening czyni mistrza.

O czym jest książka. To poradnik jak działać w social mediach. Takie podstawy podstaw, ale według mojej oceny ponad 90 % użytkowników social mediów powinno ją przeczytać. Książka prowadzi użytkownika przez kolejne elementy, w sposób logiczny i uporządkowany. Przy czym książka nie opiera się na teorii ale na praktycznych doświadczeniach autorki. Przy okazji mamy okazję poznać autorkę trochę lepiej. Jak nie wiesz jak pisać w social mediach? To książka dla ciebie. Jak chcesz zacząć marketing swej firmy w social mediach lub budowę marki osobistej? To książka dla ciebie. Jak jesteś social ninja lub social master to nie jest książka dla ciebie. No chyba że chcesz podejrzeć konkurencję.

Czas na ocenę w szkolnej skali 1-6, książkę oceniam na 4+. Ten + to  na zachętę dla Marty by pisała kolejne książki. No i kolejny raz nie ma 5. No ale na 5 to musi być arcydzieło klasy Władcy pierścieni ;-)

Czy czytać?
CZYTAĆ 

 

Ps  nabieram ochoty by napisać poradnik "Prawnik w social mediach". Co wy na to? Mam pisać czy nie?

Recenzja książki Andrzeja Jeznacha "Sztuka życia"

W dniu 8 kwietnia 2020 r. opublikowałem "Recenzja książki Andrzeja Jeznacha "Szef który myśli, bo warto i się opłaca". Obiecałem też recenzję pozostałych książek Pana Andrzeja.
Wtedy na Linkedin, Pan Andrzej odpisał "Dziękuję za groźbę odnośnie dalszych recenzji :) Dla lepszego zrozumienia całości, proponuję zacząć od „Sztuki życia”.".
Trochę to trwało ale dziś Panie Andrzeju spełniam groźbę i piszę recenzję "Sztuki życia".

Tancerze (sam byłem jednym z nich przez kilkanaście lat - LINK) mają powiedzenie "nie ważne ile razy upadasz, ważne ile razy wstaniesz". Niewątpliwie Pan Andrzej upadł (powstrzymuję się od analizy dlaczego i oceny jego osoby - stwierdzam opisany przez niego fakt). I niewątpliwie Pan Andrzej się podniósł.
Jest jak weteran dzielący się z nami swoimi przemyśleniami i metodami. Dla wielu może to być bezcenne. Bo łączy doświadczenie praktyczne z teorią (swoją drogą fajny pomysł na artykuł).
Jednocześnie zrozumiałem, dlaczego uniknąłem jak na razie wypalenia zawodowego. No ale to nie o mnie dzisiaj piszę tylko o książce.

A teraz tradycyjnie najpierw test śpiocha (a co to jest test śpiocha? Jak książka jest kiepsko napisana to mnie usypia. Jak jest dobrze napisana to mnie porywa do innego świata i tracę poczucie czasu. Test śpiocha nie świadczy o zawartości merytorycznej. Już jedna książka oblała test śpiocha a jest bardzo wartościowa merytorycznie - która? Tu macie LINK). W tym teście książka dostaje 4 (poprzednia książka tj. "Szef, który myśli, bo warto i się opłaca" dostała 4+). Fragmenty o życiu autora są bardzo ciekawe, opowieści z życia też, filozofia da się przebrnąć ale są też rzeczy znane mi z poprzedniej książki. A jak czytam dwa razy to samo to trudniej mi walczyć ze snem. Stąd zabrałem plusik choć książkę czyta się dobrze.

A o czym jest książka? To połączenie biografii, opowieści drogi autora w walce z wypaleniem, skryptem z filozofii i psychologi, okraszone przemyśleniami autora.
Autor zajmuje się wypaleniem zawodowym i przedstawia swoją metodę jak uniknąć tej pułapki i jak z niej wyjść.

Pamiętacie, że w poprzedniej recenzji pisałem, że Autor jest autentyczny. Czuć, że pisze z serducha, choć czasami skacze z myśli do myśli lub się powtarza. A jednocześnie widać że głęboko przemyślał opisywane zagadnienia ale czasami ma się wrażenie chaosu, wątek tu, historia tam, ale o dziwo to wszystko składa się w spójną opowieść. Choć sama książka jest nierówna. W tej książce jest tak samo. Plusik za integralność.

I znowu uderzyło mnie pokrewieństwo
dusz i umysłów Andrzeja Jeznacha i Dariusza Użyckiego (jego książkę recenzowałem TU masz LINK). Nie wiem czy to czytacie, nie wiem czy się spotkaliście, ale jeżeli się nie spotkaliście to powinniście to zrobić i pogadać.
A ja chcę przy tym być. Albo jeszcze lepiej napiszcie razem książkę o autorefleksji i integralności etycznej. I dajcie mi egzemplarz do przeczytania i recenzji.
W tej książce też są smaczki i perełki ale tym razem o nich nie wspomnę, poszukajcie ich sami. WARTO
A dla kogo jest ta książka?
Dla ludzi zagrożonych wypaleniem zawodowym. Jak pracujesz ponad 8 godzin na dobę lub zabierasz pracę do domu to musisz ją przeczytać.
Jeżeli słyszysz w duchu "co ludzie powiedzą" to też przeczytaj. Ale reszta też może przeczytać. Nie zaszkodzi a może zainspiruje.
Czas na ocenę w szkolnej skali 1-6, książkę oceniam na 4+.
Czy czytać?
CZYTAĆ
Ps ostatnią trzecią książkę też przeczytam i zrecenzuję :-) ale już chyba w przyszłym roku bo na Kindlu w katalogu "Do czytania teraz nauka" jest kilkadziesiąt pozycji, a odkąd jeżdżę rowerem do pracy a nie tramwajem mam mniej czasu do czytania. I jeden Jeznach na pół roku wystarczy ;-)

Recenzja książki Andrzeja Jeznacha "Szef który myśli, bo warto i się opłaca".

O książkach Andrzeja Jeznacha słyszałem jakiś czas temu. Czytałem też jego parę artykułów na Linkedln. Kiedy zauważyłem w promocji wszystkie trzy książki (w formie ebook`ów), kupiłem je :-) Jako pierwszą przeczytałem "Szef który myśli, bo warto i się opłaca".

Najpierw czy książka przeszła test śpiocha? (a co to jest test śpiocha? Jak książka jest kiepsko napisana to mnie usypia. Jak jest dobrze napisana to mnie porywa do innego świata i tracę poczucie czasu. Test śpiocha nie świadczy o zawartości merytorycznej. Już jedna książka oblała test śpiocha a jest bardzo wartościowa merytorycznie - która? Tu macie LINK). W teście śpiocha książka dostaje 4+. Pierwsze 30% wciąga niesamowicie. Potem jest pewne załamanie i książka zaczęła mnie usypiać w części dotyczącej filozofii, ale po chwili wróciła do dobrej średniej (nie usypiała ale też nie wciągała tak jak na początku). Może dlatego, nie usypiała, że było sporo o zarządzaniu i życiu autora.

O czym jest ta książka. To połączenie skryptu do zarządzania, ze skryptem do filozofii, okraszone przemyśleniami autora.

Autor jest autentyczny. Czuć, że pisze z serducha, choć czasami skacze z myśli do myśli lub się powtarza. A jednocześnie widać że głęboko przemyślał opisywane zagadnienia. W książce jest wiele ważnych myśli, perełek, cennych spostrzeżeń, np. o zmianie Kultury organizacji.

Czasami ma się wrażenie chaosu, wątek tu, historia tam, ale o dziwo to wszystko składa się w spójną opowieść. Autor stawia pytania i stara się udzielić odpowiedzi. Lecz cały czas jej szuka. Jest idealistą, ale twardo stąpającym po ziemi. To, praktyk, który dużo przeżył, przeczytał i teraz dzieli się swymi przemyśleniami.

Choć mam wrażenie, że książka jest nierówna. Ale chciałbym podkreślić, że w książce można znaleźć sporo inspiracji i ważnych kwestii. Ta książka zmusza do myślenia

Widzę pokrewieństwo dusz i umysłów Andrzeja Jeznacha i Dariusza Użyckiego (jego książkę recenzowałem TU masz LINK). Oczywiście się różnią ale......
Obydwaj zarządzali na najwyższych stanowiskach. 
Obydwaj wywodzą się z klanu inżynierów, Jeznach z inżynierów budowy okrętów a Użycki inżynierów budowy czołgów. 
Jeznach poszedł trochę w filozofię i nadal prowadzi biznes, a Użycki zajmuje się doradztwem i konsultingiem. 
UWAGA - to informacje ujawnione przez obydwu Panów na ich stronach www i książkach, więc RODO nie naruszam :-)))
A wracając do wątku, w swej esencji (oprócz tego że obydwaj inżyniery ;-)) ) są w pewien sposób tacy sami. Obydwaj postulują refleksję i integralność etyczną.

Są też w tej książce smaczki i perełki o których muszą wspomnieć (będzie trochę hasłowo):

1) Jeznach wierzy w AI tak jak Użycki. Co ciekawe, ja jestem od nich ciut młodszy i ich wiary w szybki rozwój i supremację AI już nie podzielam,

2) refleksja pobudza wyobraźnię,

3) zaufanie + odpowiedzialność,

4) nie róbmy wyjątków. Róbmy wyjątek dla każdego,

5) filozofia i praktyka - wybuchowa mieszanka,

6) WAŻNA ROLA FILOZOFII/ETYKI W ZARZĄDZANIU,

7) tak jak ja, Jeznach zauważa że sukces zależy od szczęścia, losu !!!! Już go lubię, mimo że nigdy nie spotkałem i nie rozmawiałem z nim (ale tą wersję dzisiejszą, a nie Moskiewską),

8) Autor podchodzi do pojęcia sukcesu wykorzystując narzędzia filozofii by zdefiniować czym jest sukces i od czego zależy. Tworzy kategorię dzieła życia. Podoba mi się ta koncepcja. Może ją ukradnę ;-)

Dla kogo jest ta książka?

Głównie dla osób zarządzających organizacjami lub chcących zarządzać. 

Ale reszta też może przeczytać. Nie zaszkodzi a może zainspiruje.

Jak podał Kindle, książkę czytałem 4h i 36 minut :-) Z przerwami na zadumę.
W każdym razie, w szkolnej skali 1-6, książkę oceniam na 4+.
Czy czytać?
CZYTAĆ

Ps kolejne dwie książki też przeczytam i zrecenzuję :-)

Recenzja książki Dariusza Jemielniak i Dominika Latusek-Jurczak "Zarządzanie - Teoria i praktyka w pigułce".

O ile prawnikiem jestem i z wykształcenia i z racji wykonywanego zawodu radcy prawnego, o tyle z zarządzania jestem czystym praktykiem. No dobra kursu do egzaminu na kandydatów do Rad Nadzorczych, studium miniMBA i przeczytanych książek nie licząc.

Książka  "Zarządzanie - Teoria i praktyka w pigułce" to tak naprawdę skrypt dla studentów w ramach przedmiotu "Podstawy Zarządzania". Jest krótko i na temat.

Jak ktoś studiował zarządzanie to powinien to znać.

Jak ktoś siedzi w zarządzaniu to też powinien to znać.

Ponieważ trochę w zarządzaniu siedzę, to niczego nowego się nie dowiedziałem, za to powtórzyłem sobie trochę teorię. Książka nie była droga, a przeczytałem ją szybko. Ponieważ mam e-book'a to miejsca na półce nie zajmuje.

W teście śpiocha książka nie wypadła źle. Nie uśpiła mnie. Może dlatego, że czytałem ją sobie w wolnych chwilach po 1-2 rozdziały.

Dla kogo jest ta książka?

Dla studentów albo dla osób nie zajmujących się zarządzaniem a ciekawych co to jest.

Książkę oceniam na 4- (w szkolnej skali 1-6).

I tyle o książce.

Teraz chciałbym się podzielić pewną refleksją. Czytając książkę wyszło mi, że osoba która kończy zarządzanie powinna wiedzieć, że:

1) jest wiele metod zarządzania i wiele narzędzi. A sporo menedżerów zna i używa tylko jednej,

2) jest wiele szkół ekonomicznych, a ekonomia to nauka społeczna a nie ścisła. Do tego cały czas powstają nowe teorie ekonomiczne. A sporo menadżerów ceni tylko neoliberalizm a wszystko inne nazywa błędnie socjalizmem.

Do tego głosi fałszywe tezy, że w ekonomii są aksjomaty. Co gorsze zdarzają się osoby z tytułem profesora głoszący takie farmazony.

Naprawdę tego nie rozumiem.

Recenzja książki "Ekstremalne przywództwo - elitarne taktyki NAVY SEALs w zarządzaniu" - Jocko Willink i Leif Babin

Zawsze kochałem czytać książki o wojskowości, a od paru lat lubię również czytać książki o zarządzaniu. Kiedy więc zauważyłem za kilkanaście złotych (w olbrzymiej promocji) książkę "Ekstremalne przywództwo - elitarne taktyki NAVY SEALs w zarządzaniu" to ją kupiłem.

Następnie e-book (bo w tej formie ją kupiłem) trafił na Kindle na krótką listę kilkudziesięciu książek do przeczytania w pierwszej kolejności.

No ale niestety doba ma 24 godziny, obowiązków mam dużo, więc nie czytam już dla przyjemności jednej książki dziennie ale jedną tygodniowo, a książek do przeczytania są setki. Minęło więc trochę czasu zanim się za nią zabrałem (za namową dobrego kolegi przeskoczyła kilkanaście innych pozycji na liście).

Autorzy opisują koncepcję Ekstremalnego przywództwa i różne jego zasady. 
W każdym rozdziale mamy przedstawiony jeden element koncepcji lub jedną zasadę. Autorzy najpierw opisują, w każdym rozdziale, swe doświadczenia żołnierzy NAVY SEALs (jakby ktoś nie wiedział to elita elit sił specjalnych USA i jedne z najlepszych jednostek specjalnych na świecie) z wojny w Iraku. Potem zwięźle przedstawiają element koncepcji lub zasadę, która wynika z wcześniej opisanych doświadczeń.

A na końcu rozdziału odnoszą ten element koncepcji lub zasady do biznesu.

Czyta się to SUPER.

Taki "Helikopter w ogniu" w połączenie z Sun Tzu i dobrym poradnikiem biznesowym. 

Żadnego wodolejstwa, usypiania itd. 

Konkret podany precyzyjnie i ciekawie. Tak powinno się pisać.

Koncepcja Ekstremalnego przywództwa też mnie kupiła. Może dlatego, że nie wiedząc o tym jestem jej zwolennikiem od kilkunastu lat. Czytałem rozdział po rozdziale. I dawno tak bardzo nie zgadzałem się z autorami. Choć nie ukrywam, że parę koncepcji i zasad było dla mnie nowością lub otworzyło mi oczy na rzeczy, których nie brałem pod uwagę.

No ale nie byłbym sobą jakbym się ze wszystkim zgadzał.

Po pierwsze autorzy są wyznawcami kultu skuteczności. To skuteczność jest ostateczną miarą. To co nieskuteczne jest złe. Na szczęście nie wszystko co skuteczne jest dobre. Ten kult wygranych jest typowo amerykański i budzi moje opory. Na szczęście autorzy wiedzą, że nawet najlepsi mogą przegrać m.in. przez zwykłego pecha.

Po drugie by zwiększyć skuteczność, autorzy proponują ograniczyć ilość snu w celu zwiększenia ilości czasu na treningi, naukę, pracę itd. Niestety doba trwa tylko 24 godziny, a w życiu potrzebna jest równowaga. Nie będę tu się wymądrzał tylko polecę post kolegi o work-life-balance. On wszystko ładnie wyjaśnia - LINK. Ja osobiście ograniczania snu nie polecam.

Dla kogo jest ta książka?

Dla Liderów/Przywódców.

 

Czy dla wszystkich nie i wszędzie?

Tu mam wątpliwości. Ta koncepcja i zasady zostały stworzone na gruncie amerykańskiej Kultury, która jednak różni się od Kultury Europejskiej, a tym bardziej Polskiej.

Ekstremalne przywództwo polega na tym, że Przywódca bierze na siebie odpowiedzialność. Niestety w Polsce wielu szefów ceduje odpowiedzialność w dół drabiny. Za to gloria za sukces idzie w górę. Ile to razy byłem świadkiem, że zamiast szukać rozwiązania, szukało się kozła ofiarnego.

Mam duże wątpliwości czy sprawdziła by się w tzw. Polskim Piekiełku. No ale może się mylę. Może jestem zbyt dużym pesymistą.

 

Jako ten, który zarabia na życie zapobiegając problemom, rozwiązując problemy a w najgorszym razie minimalizując straty, zdecydowanie jestem fanem Ekstremalnego Przywództwa.

Uważam, że ta koncepcja jest dobra gdy pracuje się ze specjalistami. W innych przypadkach mam wątpliwości.

W każdym razie, w szkolnej skali 1-6, książkę oceniam na 5-.

 

Czy czytać?

CZYTAĆ

Recenzja książki "Jak zostać Dyktatorem - Podręcznik dla nowicjuszy" - Mihal Hem

Książkę ""Jak zostać Dyktatorem - Podręcznik dla nowicjuszy" autorstwa Mihal Hem przeczytałem jakiś czas temu.

Autor w ironiczny ale bardzo celny sposób napisał tą książkę w formie poradnika dla osób chcących mieć władzę absolutną. 

Porady dla przyszłych Dyktatorów opierają się na doświadczeniach obecnych lub przeszłych Dyktatorów.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Z tego co pamiętam nie mogłem się od niej oderwać.

Momentami była to bardzo zabawna lektura.

Stety lub niestety też bardzo pouczająca i zmuszająca do refleksji. Czasami bardzo smutnych.

Książka pokazuje jak krucha, nietypowa i krótkotrwała  jest w historii świata Demokracja. I jak szybko i łatwo może zamienić się w Dyktaturę. Nawet w wyniku demokratycznych wyborów.

Patrząc na to co dzieje się w Rosji, w Turcji, na Węgrzech, czy od 2015 r. w Polsce widać jak bardzo aktualna jest ta książka.

Czytając tą książkę, miałem momentami wrażenie, że Pan K. stosuje się ściśle do porad w niej zawartych.

Czy polecam tą książkę? Pisaną przecież dla przyszłych Dyktatorów.

Tak polecam. Zwłaszcza zwolennikom Demokracji. 

Jak nauczał Sun Tzu warto znać swego wroga i jego sposoby. 

Zwłaszcza, że Dyktator często się maskuje pod płaszczykiem patrioty, wroga korupcji itd.

Książkę oceniam na 5- (w szkolnej skali 1-6) i jest to chyba pierwsza 5, którą wystawiłem pisząc recenzje.

Recenzja książki Lidii Buksak "Szkola mówców - Myśl i prezentuj inaczej niż wszyscy"

Pamiętam jak miałem około 5 lat i byłem na wczasach z rodzicami. W ośrodku wczasowym, w celu dostarczenia rozrywki dzieciom zorganizowano zawody z wiedzy. Pan na scenie zadawał pytanie. Dzieci się zgłaszały do odpowiedzi, Pan wybierał jedno dziecko. Jeżeli odpowiedziało dobrze to dostawało zabawkę. W połowie konkursu miałem już połowę fantów. Raz bo dzieci bały się zgłaszać a ja nie. Dwa znałem odpowiedzi na wszystkie pytania. Pewnie bym zgarnął resztę zabawek ale wkroczył mój ojciec i ściągnął mnie ze sceny. Co przerwało mój blitzkrieg. 

No cóż nigdy nie bałem się wyjść na scenę i gadać. Dla mnie karą jest jak nie mogę gadać. Tak mam. Na szczęście nauczyłem się też słuchać ludzi. No i powstrzymuję swoją żądzę zdobycia wszystkich fantów ;-)

W ciągu ostatnich paru lat mam przyjemność prowadzić wiele szkoleń i warsztatów oraz wygłaszać prezentacje. Nie wiem czy jestem dobrym mówcą. Wiem, że chcę być lepszym.

Dlatego gdy wygrałem i dostałem od Pani Lidii Buksak jej książkę postanowiłem ją przeczytać. Zwłaszcza, że ludzie bardzo ją chwalili na LI. 

Książkę przeczytałem. I nie dołączę do chórów chwalących.

Z książkami jest tak. Są książki, od których nie można się oderwać. To książki, które zabierają cię do innego świata. Zaczynasz czytać taką książkę o godzinie 22 z myślą "Przeczytam parę stron przed snem", a potem orientujesz się, że skończyłeś książkę i jest ranek. Są też książki, że zaczynasz czytać i zasypiasz po paru kartkach. Normalnie jakby Ci ktoś prąd odłączył. 

Oczywiście to są dwa ekstrema, a większość książek jest gdzieś pomiędzy nimi.

Problem polega na tym, że czytając Szkołę mówców musiałem notorycznie walczyć z opadającymi powiekami. Sytuację ratowały ciut historie z życia. Niestety były nierówne. Testu magii i śpiocha to ta książka nie zdała. Tu nie chodzi, że jest nudna, bo nie jest. Po prostu zamiast porywać usypia. Ale jest tam spora dawka wiedzy. Dlatego radzę ją czytać kawałek po kawałku. 

Wypisałem sobie w notatniku uwagi co do książki oraz pozaznaczałem różne rzeczy karteczkami :-)

Oczywiści to moja subiektywna opinia :-) ale za to szczera. No to jedziemy, trochę chaotycznie i hasłowo z resztą uwag:

1. nie należę do wyznawców Steve Jobsa. Od razu na wstępie autorka dostała minusa. Jeżeli chce się być wybitnym mówcą to najpierw należy być dobrym mówcą. Należy opanować warsztat a nie być innym. Bycie na siłę innym, gdy się nie ma podstaw równa się bycie złym
2. wiem, że dobry cytat zwiększa siłę przekazu i pomaga wykorzystać autorytet kogoś innego, ale cytaty tej książce zaszkodziły. Jest ich za dużo i czasami nie wiadomo po co
3. nie uważam, że prezentacje to są kluczowe umiejętności szefów. Zwykle szefom prezentacje robi ktoś inny. Powiem więcej spotkałem menedżerów robiących świetne prezentacje, super mówców a poza tym ...... lepiej nie mówić
4. nie wiem czemu autorka bardzo często próbuje przekonać czytelnika, że jest profesjonalistką i wystąpienia są mega ważne. Jakbym nie uważał, że autorka się zna i napisała wartościową pozycję to bym nie tracił czasu i nie czytał książki od deski do deski (zwłaszcza, że nie porywa a usypia)
5. zamieszczone wypowiedzi menedżerów - to czysty marketing. Według mnie zbędny
6. w książce mamy cytaty, dużo cytatów i złotych myśli, często prostych. Parę sobie zaznaczyłem na później. Ale trochę tego za dużo
7. autorka twierdzi, że ludzie szukają liderów. Ja uważam, że raczej wiedzy, inspiracji lub odpowiedzi. Oprócz tego ludzie od prehistorii kochają ludzi potrafiących opowiadać i zabierać ich do innego świata
8. poruszone kwestie: nauki o mózgu, emocji, pasji, samoświadomości są ważne
9. powtórzenia, powtórzenia, powtórzenia i powtórzenia. Ja nie wiem skąd ostatnio bierze się maniera w książkach by coś non stop powtarzać. Rozumiem na szkoleniach lub warsztatach. Ale to jest książka. Dużej liczbie powtórzeń mówię NIE
10. w książce podano podstawy podstaw, np. myśl podczas prezentacji (i to nie jest zarzut tylko pochwała). Niestety te podstawy, czasami ocierające się o banał z jednej strony. Z drugiej strony opisane ćwiczenia (mogą one pomóc wielu osobom) ale moim zdaniem trudno prawidłowo wykonać ćwiczenia tylko na podstawie książki. Ale szacun za ich opisanie
11. fun to podstawa. Na końcu książki mamy porównanie wystąpienia do seksu. SUPER. To był FUN i to z jajem. Szkoda, że tylko, że takich momentów było w książce mało
12. dużo pytań, mało historii,  a jak już są to są krótkie i mało porywających. Autentyczne ale nie porywające
13. koncepcja 5 K ciekawa. Ale jakoś mnie nie przekonała. Mam wypracowany własny styl i metody. Może to dlatego. Natomiast ta koncepcja może bardzo pomóc początkującym mówcom
14. o tym nagrywaniu to muszę kiedyś z autorką pogadać face to face. Koncepcja ciekawa choć oprócz zalet widzę wady

Teraz dla odmiany trochę pochwalę. Ciut.

Nie da się ukryć, że autorka ma dużą wiedzę. Zwłaszcza wiedzę trenerską. Wiedzę logopedy też ma. Choć osobiście uważam, że ćwiczenia trzeba robić z trenerem, a nie na podstawie książki. Natomiast nie wiem skąd się wzięła u autorki wiedza psychologa. Coś mi umknęło?

Na pewno autorka dobrze przemyślała konstrukcję książki. Choć mam wrażenie, że chciała w niej zawrzeć jak najwięcej. Może zabrakło selekcji materiału?

Bibliografia na końcu. I to z książkami po polsku. Gotowa lista lektur dla mówców o wystąpieniach. PLUS :-)

Dla kogo jest ta książka? No cóż zmieniłbym tytuł na "Szkoła podstawowa mówców". To książka głównie dla ludzi, którzy swoją przygodę mówcy zaczynają lub chcą zacząć. Dla ludzi, którzy się boją i sobie nie radzą.

Oczywiście doświadczeni mówcy też coś dla siebie znajdą. Ja sobie rzeczy ciekawe pozaznaczałem by do nich ewentualnie wrócić. Drugi raz od deski do deski na pewno tej książki czytać nie będę. 

Osobiście wydaje mi się, że warsztaty z Panią Lidią były by super. Może kiedyś to sprawdzę :-)

A jak oceniam książkę?

Biorąc wszystko pod uwagę, książce wystawiam ocenę końcową - 4.


Myśli, które mnie naszły w trakcie lektury:

1. Chcesz się dobrze poruszać na scenie. Zapisz się na kurs tańca towarzyskiego. Nauczysz się wchodzić na parkiet i patrzeć kto będzie drugi. A i na treningu tańca nauczą cię jak trzymać sylwetkę i się poruszać.
2. Jak ktoś cierpi już na overconfidence niech nie słucha rad o budowaniu pewności siebie bo się nabawi pychy lub megalomani ;-)

Ps w recenzjach stosuję szkolną skalę ocen 1-6.

Recenzja książki: "Internet ludzi - organizacja jutra"

Książkę dostałem w prezencie na zakończenie studium miniMBA.
Ponieważ interesuję się internetem i zarządzaniem tytuł mnie zaintrygował.Książkę przeczytałem już jakiś czas temu, a dziś czas na recenzję.

Ta książka ma paru autorów i to czuć.
Parę różnych stylów pisania (na szczęście wszystkie dobre lub bardzo dobre) ale całość czyta się dobrze. Niezależnie od tego czy chcesz tą książkę przeczytać jednego wieczoru czy też czytać sobie po rozdziale do snu.

Ta książka to taki składak.
Mamy:

• opowiadania psychologiczno-fantastyczne, 
• omówienie rzeczywistego przypadku - kazusu
• omówienie badań naukowych 
• przedstawioną jedną ze szkół zarządzania.

Ale ten mix tworzy harmonijną całość. Brawo dla autorów.

Dla kogo ta książka?
Dla ludzi, którzy chcą wiedzieć co może czekać biznes w przyszłości. Można się zgadzać z wizją autorów albo nie. Warto na pewno ją poznać i ją przemyśleć.
Z faktami przedstawionymi w książce nie ma co dyskutować (można je sprawdzić), można za to dyskutować z interpretacją faktów i wnioskami autorów.

Książka zawiera sporo perełek.
Na końcu znajduje się bardzo ważne zdanie (tj. perełka): "NIE MA PRZYWÓDZTWA BEZ ODPOWIEDZIALNOŚCI". Każdy kto chce być Przywódcą/Liderem powinien o tym pamiętać.

Jednocześnie przyszła mi do głowy inna bardzo ważna myśl: "NIE MA ODPOWIEDZIALNOŚCI BEZ PRZYWÓDZTWA". Jeżeli ktoś nie ma władzy nie ponosi odpowiedzialności.

Książce wystawiam (w skali 1 -6, gdzie 1 to niedostateczny a 6 to celujący) mocną 4+ i zachęcam do jej przeczytania.

Recenzja książki Briana Tracy "Zjedz tę żabę"

Przyznam się, że w życiu bym tej książki nie kupił. No może ebook`a jakby w promocji kosztował parę złotych.

No ale książkę dostałem jako nagrodę za wygraną w TopSIM, a podtytuł "21 metod podnoszenia wydajności w pracy i zwalczania skłonności do zwlekania" ciut mnie zaintrygował, więc przeczytałem.

Książkę czyta się dobrze. Autor całkiem zgrabnie ją napisał.

Książka zawiera 21 propozycji by zwiększyć swą wydajność. Myślę, że każdy któreś z nich stosuje lub zastosuje by zwiększyć swą wydajność. Osobiście nic odkrywczego nie znalazłem ale czasu lektury nie uważam za zmarnowany (to był komplement wobec książki).

Natomiast dwie rzeczy irytowały mnie w tej książce.

Po pierwsze nie cierpię jak ktoś próbuje mną manipulować i robi to jeszcze w prymitywny sposób. Po przeczytaniu po raz n-ty "Zjedz tę żabę" miałem ochotę nakarmić autora największą ropuchą jaką znajdę może oduczyłby się stosować tak oczywiste chwyty.

Po drugie nie lubię jak ktoś wciska coachingowe czary mary. Ostrzegam, że wbrew temu co pisze autor:

1. to, że sobie wyobrazisz swój sukces nie gwarantuje Ci sukcesu, 
2. nie każdy może osiągnąć sukces, bo albo brakuje mu talentów/umiejętności/zasobów albo ma pecha,
3. itp. coachingowe czary mary, że możesz być jak tygrys (chociaż akurat w książce o tygrysach nic nie ma),

W sumie oceniam książkę na 4 -. Jeśli ktoś się interesuje zwiększaniem wydajności i chce sobie poczytać coś lekkiego na ten temat, to może przeczytać tą książkę do poduszki.

Recenzja książki "MBA w dziesięć dni" - czyli czy lektura książki zastąpi kurs MBA i czy teoria może zastąpić praktykę?

Jest takie powiedzenie: "Ucz się ucz, bo nauka to do potęgi klucz".

Czasami dodawaliśmy w szkole: "A kto ma wiele kluczy ten jest woźnym".

No ale żarty żartami, a dziś pora na recenzję książki "MBA w dziesięć dni".

Książkę można kupić jako ebook`a (upolowałem ją ponad rok temu w sporej promocji) albo w tradycyjnej papierowej formie (tą akurat dostałem na studium miniMBA jako pomoc naukową).

Książka omawia w kolejnych rozdziałach: marketing, etykę, rachunkowość, naukę o organizacji, analizę ilościową, finanse, zarządzanie operacyjne, ekonomię i strategię. Na końcu są tzw. mini kursy MBA.

Książka została wydana w 2013 r. głównie na rynek amerykański. Dlatego fragmenty o prawie amerykańskim są w Polsce nie przydatne, chyba że zamierzasz działać na rynku amerykańskim.

Książka napisana jest nierówno. Niektóre fragmenty czytało mi się bardzo dobrze, przy innych ogarniała mnie senność. Również pożyteczność tej publikacji oceniam na średnio 3+ (niektóre fragmenty są bardzo pożyteczne, a inna zupełnie nie). Jednym słowem bardzo nierówna książka.

Czy przeczytanie tej książki zastąpi kurs MBA?

NIE, NIE i jeszcze raz NIE.

Po pierwsze książka omawia poruszone zagadnienia tylko w sposób podstawowy.

Po drugie książka nie omawia wszystkich zagadnień poruszanych na MBA

Po trzecie nic nie zastąpi praktyki i ćwiczeń

Po czwarte największą wartością MBA jest poznanie ludzi, wymiana doświadczeń a często przyjaźnie.

Dla kogo więc jest ta książka:

1) dla ludzi, którzy myślą o MBA a nie wiedzą nic o MBA,

2) dla ludzi robiących MBA jako pomoc dydaktyczna - taki wstęp przed zajęciami by się wstępnie zorientować w temacie,

3) dla ludzi po MBA by ewentualnie coś tam odświeżyć.

Natomiast co do odpowiedzi  na pytanie" czy teoria może zastąpić praktykę?

Moim zdaniem teoria nie zastąpi praktyki, ani praktyka nie zastąpi teorii.

Ekspert powinien znać teorię i mieć praktykę. Nawet jeśli tak jak ja ma łatwość z wykorzystywaniem praktycznym posiadanej wiedzy teoretycznej.

RECENZJA KSIĄŻKI „CZY JESTEŚ TYM, KTÓRY PUKA?”

Jeżeli czytasz mojego bloga to wiesz, że jestem molem książkowym. 

Czytam dużo różnych rzeczy. Ostatnio przeczytałem książkę Pana Dariusza Użyckiego „Czy jesteś tym, który puka?”

Dziś piszę recenzję ww. książki i trochę o autorze (ponieważ są to rzeczy, które sam autor publicznie ujawnił to nie naruszam RODO ;-) )

Książka została wydana przez Wydawnictwo Słowa i Myśl. Dobry papier. Duża czcionka. Spore marginesy zachęcające do notatek (ja nie piszę po książkach ale niektórzy tak mają - dlatego zaznaczyłem sobie parę rzeczy karteczkami :-) ). Normalnie nie ma się do czego przyczepić co do formy wydania. No jest jedna wersja okładki, tj. miękka. A twarda okładka podniosła by prestiż (a jednak coś znalazłem).

A tak serio mam dwie uwagi do Wydawnictwa i autora.

Po pierwsze, mamy XXI wiek i nie ma ebook`a!!!!!!!!!!!!!!!!

To naprawdę nie jest problem i koszt by wydać książkę też w formacie elektronicznym (formaty epuab, mobi i pdf). I autor nie może powiedzieć, że nie pomyślał bo trułem mu o tym przez parę miesięcy przed wydaniem książki.

Po drugie, dlaczego matryce/tabelki i wagon amunicji (ponad 100 pytań) nie są udostępnione w formie elektronicznej choćby w exelu lub pdf? Naprawdę bonusy są mile widziane. Czytelnicy byli by wdzięczni i mieli ułatwioną autorefleksję.

W sumie wystawiam za to ocenę 4, czyli dobrą  (będzie ebook i materiały dodatkowe w formie elektronicznej to dam 6 – celującą)

Autor pisze dowcipnie, zrozumiałym językiem. Dobrze się to czyta. Za to dam mocne 4 +.

Poza tym widać że inżynier. Tej precyzji i dociekliwości nie sposób nie zauważyć.

Swoją drogą ciekawy z niego przeciwnik w dyskusji.

O czym jest książka? Książka składa się z dwóch części:

1)      część pierwsza jest o autorefleksji,

2)      część druga o planowaniu swojego rozwoju zawodowego.

Brakuje części trzeciej będzie w drugiej książce. O czym, tego nie zdradzę.

Merytorykę części pierwszej oceniam na 5, a części drugiej na 4+.

Ta książka stanowi swoisty przewodnik , swoistą mapę autorefleksji.

A tak apropo, nie cierpię książek o autorefleksji/coachingu itp. bo w większości wypadków autorzy piszą ogólne hasełka, mądrzą się, mieszają ludziom w głowach, głoszą głupoty i pseudomądrości, typu „Bądź jak lew”, „jesteś najważniejszy”, „nikt cię nie może ograniczać”, „wyjdź ze strefy komfortu” itp. i raczej ich unikam. Za to lubię się znęcać intelektualnie nad ich autorami.

Ale ta książka stanowi wyjątek.

Czy polecam więc tą książkę każdemu?

NIE, NIE i jeszcze raz NIE

No właśnie tutaj nie pójdę w ślady innych recenzentów i nie powtórzę ich zachwytów, ochów i achów (co eliminuje mnie ze ściany chwały :-) – jest taka, możesz sam zobaczyć na blogu autora).

Większość ludzi może lub powinna darować sobie lekturę tej książki.

Już słyszę: „DLACZEGO?”.

Wyjaśniam.

Część pierwsza wymaga:

1)    pewnej dojrzałości psychicznej i intelektualnej. Inaczej to jest strata czasu. I bądźmy szczerzy. Większość ludzi tej dojrzałości nie ma.

2)   odwagi. Bo jak „patrzysz w otchłań to otchłań patrzy w ciebie”. Bo sama dojrzałość to nie wszystko. Jak powiedział to mój kolega (notabene bardzo inteligentny i odnoszący sukcesy facet) „ Paweł, po co mi to. Jestem szczęśliwy, radzę sobie a nawet odnoszę sukcesy. A jak zacznę dokładną autoanalizę to na wierzch wyjdą moje demony, strachy itd. Po co mi to?”.

Część druga pisana jest głównie dla wyższej lub średniej kadry. Pewne elementy przydadzą się osobom na początku drogi zawodowej. Pewne elementy przydadzą się specjalistom.

A to bardzo ogranicza krąg czytelników. Inni, czyli jakieś 80-90% lektura części drugiej raczej się nie przyda. A w najgorszym razie mogą się nabawić kompleksów lub niezdrowych aspiracji. Po co im to?

Pewnie w tym momencie mówisz: „Moment, jak mogłeś truć autorowi o wersję elektroniczną książki przez parę miesięcy przed wydaniem?”. No bo autor prowadzi bloga (LINK). Na tym blogu publikuje artykuły, część z nich notabene publikował na Linkedin.

Ja te artykuły czytałem i komentarze zamieszczałem.

Po pewnym czasie stwierdziłem, że się w książkę układają.

Autor ciut się krygował ale potem się okazało, że ... rację miałem jak zwykle.

Brałem udział, na blogu autora, w zgadywaniu tytuły, dyskusji nad kolejnymi  wersjami okładki (apropo „nie oceniaj książki po okładce” – okładki nie skrytykuję, jeszcze mi życie miłe ;-) ).

No właśnie, jakieś 80% plus minus książki możesz przeczytać na blogu autora. Za darmo.

A na blogu są treści, których nie ma w książce :-)

Apropo jakbym nie czytał materiałów na blogu i nie dyskutował z autorem, to bym tej książki nie kupił, bo jak pisałem ww. pozycje z tej półki mnie drażnią i staram się ich unikać. Poza tym jest tyle ciekawszych książek do poczytania :-)

Ale wracając do meritum. Pojawia się więc pytanie czy warto tą książkę kupić?

Na początek radzę poczytać artykuły na blogu autora. Zobaczyć czy tematyka nas interesuje, a styl odpowiada. Jeżeli odpowiedź brzmi dwa razy tak to warto kupić książkę.

Raz, że tworzy pewną logiczną całość. Dwa materiały, które są tylko w książce, są dosyć ważne. Trzy możesz się pochwalić książką na półce.

Oczywiście jeżeli posiadasz odpowiednią dojrzałość psychiczną i intelektualną, nie boisz się prawdy o sobie oraz jesteś menedżerem. Ewentualnie chcesz nim być.

Jeżeli nie spełniasz któregoś z powyższych warunków polecam inną lekturę.

A książce daję mocne 4+.

Na koniec parę słów o autorze. Oprócz informacji na temat jego kariery (opis na okładce z tyłu książki lub na blogu autora) dowiadujemy się, że: umie grać w szachy i brydża, lubi grać na komputerze m.in w gry fabularne, lubi pierogi, dużo czyta, m.in. czytał Diunę (cytuje) itd.

Ludzi takich jak on określam „Gracze”. I to jest komplement.

Dlaczego? Co to znaczy?

No to już inna historia.